بخشی از متن مقاله گونههاي مختلف بيگانگي اجتماعي جوانان (تحقيقي در شهر تهران ) :
سال انتشار : 1392
تعداد صفحات :27
دراین مقاله به مطالعه جامعهشناختی گونههای بیگانگی اجتماعی جوانان در شهر تهران پرداخته شده است. در مقاله حاضر, عوامل موثر بر بیگانگی اجتماعی در دو سطح کلان و خرد و تحت تأثیر دو گروه عوامل درون سیستمی و برون سیستمی در نظر گرفته شده است. ظهور مسائل و بحران در نظام فرهنگی, مسائل نظامهای تعامل, مسائل و بحرانهای ساختی از جمله عوامل سیستمی کلان بیگانگی اجتماعی در نظر گرفته شده است. موقعیت و وضعیت کنشگر, عوامل خرد تبیینکننده بیگانگی اجتماعی افراد میباشد. جامعه آماری این پژوهش جوانان 15 تا 29 ساله مناطق 22 گانه شهر تهران در سال 1392 بوده و با استفاده از فرمول کوکران 375 نفر به عنوان نمونه مورد بررسی و از طریق نمونهگیری چندمرحلهای از مناطق جغرافیایی شمال, جنوب, شرق, غرب و مرکز تهران انتخاب شدند. سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه, اطلاعات میدانی جمعآوری و در آزمون فرضیههای پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. رویکرد روششناختی در پژوهش حاضر, رویکرد تحلیل سلسله مراتبی بود و با ساخت مدل سنجش, روابط بین متغیرهای پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد : بیهنجاری رایجترین گونه بیگانگی در میان جوانان است و پس از آن بیمعنایی در رتبه دوم, از خود بیزاری در رتبه سوم, انزوای اجتماعی در رتبه چهارم و بیقدرتی در رتبه آخر قرار دارند. همچنین پدیده بیگانگی اجتماعی در بین دختران و پسران جوان وضعیت یکسانی را داراست.
