بخشی از متن مقاله بررسي مزيت نسبي و تاثير سياستهاي حمايتي بر توليد انار در استان فارس :
سال انتشار : 1390
تعداد صفحات :28
تولید هر محصول در کشور بهتر است علاوه بر سودآوری برای تولیدکنندگان آن, برای کشور نیز دارای سودآوری باشد. به عبارت دیگر هزینه‌یی که در کشور صرف تولید یک محصول می‌شود باید کم‌تر از درآمد حاصل از صادرات یا هزینه‌ی صرف‌شده برای واردات آن باشد. اگر چونین باشد کشور دارای سودآوری اجتماعی و مزیت نسبی در این کالا است. با توجه به پتانسیل بالقوه و بالفعل کشور در تولید محصولات باغی, لزوم برنامه‌ریزی مناسب برای تولید و صادرات این محصولات بسیار ضروری به نظر می‌رسد. مطالعات مزیت نسبی و شاخصهای حمایتی به‌خوبی می‌تواند شرایط را برای برنامه‌ریزی آینده در خصوص صادرات و حمایتها مشخص نماید. در این مطالعه از روش ماتریس تحلیل سیاستی (PAM) و شاخص هزینه‌ی منابع داخلی (DRC) برای محاسبه‌ی مزیت نسبی تولید انار در استان فارس استفاده شده است. محدوده‌ی زمانی تحقیق مورد نظر سال زراعی 87-86 و شهرستانهای منتخب شیراز, نیریز و ارسنجان در استان فارس بود. برای بررسی سیاستهای حمایتی از این محصول از شاخصهای محاسباتی ماتریس تحلیل سیاستی بهره گرفته شده است. شاخص DRC مقدار 42/0 را برای انار نشان می‌دهد که حاکی از مزیت نسبی قوی این محصول است. شاخص NPC , 49/0 محاسبه شده است که نشان می‌دهد سیاستهای داخلی, درآمد کشاورزان را نسبت به درآمد آن‌ها بر پایه‌ی قیمتهای جهانی کاهش داده است, سیاستها به ضرر تولید این محصول بوده است, و دولت از درآمد تولیدکننده مالیات غیرمستقیم گرفته است. شاخص NPI اثر سیاستهای دولت را در زمینه‌ی نهاده‌ها نشان می‌دهد. این مقدار برای انار در استان فارس 44/0 است که نشان می‌دهد که بر اساس سیاستهای داخلی, دولت به نهاده‌ها یارانه پرداخت نموده است. شاخص EPC یا ضریب حمایت موثر برآیند سیاستهای داخلی در دو زمینه‌ی درآمدی و نهاده‌یی را نشان می‌دهد. مقدار EPC برای انار در استان فارس 49/0 است که حکایت از حمایت نکردن دولت به طور کلی در زمینه‌ی درآمدی و نهاده‌یی از این محصول دارد. به دلیل مزیت نسبی و قدرت رقابتپذیری مناسب محصول, توسعه‌ی کشت انار در استان فارس توصیه می‌شود, اما پیش از آن توجه به بازاریابی محصول در بازارهای خارج از کشور و معرفی آن به بازارهای خارجی می‌تواند تضمین کننده‌ی موفقیت این توصیه باشد.
